Outreach part 2

Hoi allemaal,

Vorige week vertelde ik dat we verbleven in een dorpje en hoe ontzettend goed we het daar hebben gehad. Maar na drie weken moesten we het dorpje helaas weer verlaten. Dit was echt hartverscheurend, er zijn veel tranen gevloeid. Maar goed, we moesten doorreizen.

We zijn doorgereisd naar een stad die op twee uur afstand ligt van het dorpje. Dit was echt totaal anders dan wat we gewend waren van het leven in het dorpje. Het leven in de stad is heel individualistisch, ieder voor zich. Het leven in het dorpje daarentegen is gebaseerd op relatie en iedereen helpt elkaar. Je kunt wel begrijpen dat dit even wat anders was dan dat we gewend waren. 

We verbleven in een appartementencomplex vlak naast een illegale Filipijnen-immigrantendorp. Het was echt te bizar voor woorden. Letterlijk naast ons appartementencomplex, wat trouwens bovenop een winkelcentrum was, lag een dorpje geheel vol met illegale immigranten vanuit de Filipijnen. Er was alleen een muur tussen ons en het dorp. Ze zijn daarnaartoe gevlucht omdat het onveilig was waar ze vandaan kwamen, maar ze komen zonder papieren en dus geen kans op werk of een opleiding. Gelukkig zijn er een aantal vrijwilligers aan het werk in een kerk die daar de kinderen aan het onderwijzen zijn. Ook wij mochten hier een aantal keer meehelpen en dat was heel mooi werk. Je kon echt de glinster in de ogen van de kinderen zien wanneer wij weer kwamen.

Naast dat we af en toe naar het dorpje zijn geweest, zijn we ook vaak de stad in geweest en naar verschillende locaties toe gereisd om daar de omgeving te verkennen en vrienden te maken, wat overigens supermakkelijk is in die landen. Mensen daar zijn open voor een gesprek, integendeel, ze willen supergraag met je praten, maar ze zijn meestal te verlegen om naar je toe te komen omdat ze naar je opkijken. In hun ogen zijn alle blanke mensen celebrities. Vrienden maken was dus echt geen probleem en vanuit die vriendschap komen ook hele mooie gesprekken voort. Gesprekken over van alles: familie, land van afkomst maar natuurlijk ook het geloof. Hier kon ik ontzettend van genieten en ik heb er superveel van geleerd.

Op deze locatie hadden wij ook onze "midway debrief". Dit houdt in dat er iemand vanuit Amerika (vanuit YWAM) naar onze locatie komt om te kijken hoe het met ons gaat en hoe we het de afgelopen tijd gehad hebben. Dit was echt superleuk, want nadat we het "debrief"-proces gehad hadden, was het tijd voor een leuk toeristisch uitje. Zodoende zijn we gaan zwemmen op een eiland niet ver van het land vandaan! Hier konden we natuurlijk allemaal ontzettend van genieten.

Aan het einde van onze tijd hier werd onze groep nogmaals gesplitst, aangezien 8 mensen naar een andere bestemming gingen om daar hun outreach af te maken, dus bleven we met 18 man over (wat nog steeds een hele grote groep is, maar desalniettemin superleuk). Na twee en een halve week in de stad was het weer tijd om door te reizen naar onze volgende bestemming en daar zag ik niet echt naar uit. Maar dat hoor je volgende week!

Hopelijk hebben jullie er weer van genoten!

God bless,
Dominique